Aynadaki beni gördün mü,
Sen saçını keyifle tararken ?
Az önce üzerinde unutmuşum görüntümü,
Hani, “ıslak elimi nereye kurulayacağım” derken.
Uysaldır, ürkektir, belki de biraz utangaçtır çekinme,
Ama sen yine de duymamazlığa gel o küfrederken.
Bilinmez; o mu beni yoksa ben mi onu adam etmeyi düşündü,
Sel sularında akıntılara birlikte altalta üstüste kapılıp sürüklenirken.
Aslında;
Seçimlerde oyumu da hep o kullandı,
Aklım düşünce sevdalara yüreği de hep o paraladı,
Sevinçlerimde de hep o heyecanlandı,
Hüzünlerimde de hep o ağladı,
Düşmüşün beline de hep o el uzattı,
Onurumla da hep o çıkarsız gururlandı,
Bir tebessümle belki bir çiçek açar diye
Yaşamımın her demine yine hep o renk kattı.
Bu yüzsüzlükle dolaşırken bir yerlerde,
Korkuyorum başım sıkışacak diye,
Yıllar yılı ne yapayım alışmışım bir kere,
Ne kadar çırpınırsam çırpınayım elde var nafile.
Düşünmek dahi istemiyorum;
Ya “sevdim burayı,
Gelmiyor, sırımdan çıkmıyorum” deyiverirse...
Ama gizlisi saklısı kalmadıki artık, anlattım her şeyi bir kere,
Bilinir ki; aynadan sır düşerse
Zaten baka kalınır çıplak camın ardından sadece.
Donsuz yalın bir gerçek karşılar Aklın Selimini,
Acıtan görüntüsüyle.
Sır benim değil, aynanın mükellefiyetinde.
Haydi, şimdi söyle umarsızca ”Kalıyorum” diye.
Bu torba değilki, aranmaz sır beden içinde,
Zira benlik sıvaşır ustalıkla sırın içine,
Hem de çok derinlerinde bir yerlere.
ahb
4.7.2007
“yolcu hancıya ne etsin...”
İlginç geliyor;
Önünden her geçtiğimde aynanın sırı beni görüyor,
Bense camın ardındaki sıra, ben diyor,
Camın ardındaki sırda endamım dikiliyor.
E, hani sırrımı saklamıştım dilimin altına.
Sır mı ispiyonladı kendini yoksa,
Elini kolunu sallayarak dolaştığına bakılırsa.
Sır ben miyim yoksa ?
ahb
5.7.2007
“şeytan sıra kadem basmış...ara ki bul.”
not: Diğer yazılarıma, yandaki GÜNCELERİN TÜMÜ bölümünden yıllık/aylık/tek tek ulaşabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder