Oynatma çubuğunun en sağındaki kutuya basarak, "tam ekran" izlemeniz tavsiye olunur
Seyrinizin bitiminde, "Esc" tuşuna basarak yeniden bu ekrana dönebilirsiniz.
Bu, sırtımda taşıdığım o küçük kız mı?
Bu da, oyundaki o küçük delikanlı?
Hatırlamıyorum nasıl büyüdüler,
Ne zamandı?
Kız, ne zaman güzelleşti?
Delikanlı, ne zaman böylesine boylandı?
Halbuki daha dün, küçücük değiller miydi?
Gün doğumu gün batımı, gün doğumu gün batımı
Yavaşça aktı günler.
Ayçiçeklerine bir gecede döndü tohumlar,
Bir bakışta çiçekleniverdiler.
Gün doğumu gün batımı, gün doğumu gün batımı
Yıllar hızla uçtu geçti.
Bir mevsim diğerini takip etti,
Mutluluk ve gözyaşı yüklü.
Bu da, oyundaki o küçük delikanlı?
Hatırlamıyorum nasıl büyüdüler,
Ne zamandı?
Kız, ne zaman güzelleşti?
Delikanlı, ne zaman böylesine boylandı?
Halbuki daha dün, küçücük değiller miydi?
Gün doğumu gün batımı, gün doğumu gün batımı
Yavaşça aktı günler.
Ayçiçeklerine bir gecede döndü tohumlar,
Bir bakışta çiçekleniverdiler.
Gün doğumu gün batımı, gün doğumu gün batımı
Yıllar hızla uçtu geçti.
Bir mevsim diğerini takip etti,
Mutluluk ve gözyaşı yüklü.
Yukarıdaki satırlar, dinlemekte olduğunuz "Damdaki Kemancı" müzikalindeki "Sunrise Sunset (Gün doğumu gün batımı)" adlı şarkının sözlerine dair ya da beş aşağı, beş yukarısı.
Kısaca;
tam sevginin ılık sesi seyrediliyordu ki,
telaşlı bir "anne..." söylemi, olgunluk içinde kabullenildi
ya da
yürekli bir gücün gölgesinde huzur tam yakalanmışken,
"baba" diyen ses bir fazla darabanla umursandı.
Alınan sevginin gönül rızası,
günü gelmiş olacak ki;
verilmek üzere aynı sıcaklıkta dikiliverdi,
gözbebeklerinin serinliğine.
Şarkılardaki gibi,
o anın sonrasında
belki de günler yıllara, yıllar günlere özeniverdi.
Bilinemese de gerçek o ki;
bir huninin üçgen ağzına kaykılarak yaslanmış zaman,
anafora kaptırdığı paçasından
hoyratça kendi tükenişini tefekkürle seyr eylemekte.
Ancak yine de belli mi olur yarın, belki de;
bir Ekin tanesinin düştüğü yerden filiz vermesiyle
sıcak bir dede kucağında uyumanın huzuru içinde,
baş parmak sımsıkı yakalanır, beş minik parmağın nemiyle.
Bu durumu sormalı bir de Orhan Veli'ye ;
Her şey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün ışığı yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her şey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan;
Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire.
Yemiş birdenbire oldu.
Birdenbire,
Birdenbire;
Her şey birdenbire oldu.
Kız birdenbire, oğlan birdenbire;
Yollar, kırlar, kediler, insanlar...
Aşk birdenbire oldu,
Sevinç birdenbire.
Sevgilerimle...
ahb
not:Diğer yazılarıma, yandaki GÜNCELERİN TÜMÜ bölümünden yıllık/aylık/tek tek ulaşıp okuyabilirsiniz.
Çok duygulandım çok güzel...
YanıtlaSilEkin