Oturmuş;
Utanmayı bekliyorum,
Hem de utandırılamamaktan utana utana,
Utandırılmamın utancını bile düşünmeden yanında...
Önümde duran beyaz buzlu kadeh kibirli,
Ömründe hüznü için piyalesini hiç kıpırdatmamış ki,
Badenin sevdasıymış hep buzu eriten,
Mecnunluğuyla beyazlatıp da başka alemlere götüren.
Şimdi mi dibini vuracak hazana.
Dalıp gidiyorum cigaramın dumanına.
Ölüyor şehir sanki önümde
Dövüne dövüne, umursamazca övüne övüne.
“Enola Gay” in viranından tütüyor sanki,
Cehaletin mağara duvarlarına yansıyan gölgesinde,
Yıkıntılar arasında yükseliyor,
Mütevekkil atılmış cılız çığlıkların sessizliğinde...
Biri çıkmalı,
Utandırmalı beni.
Utandırmalı ki,
Utançtan demin buzu erimemeli.
Duman, eskisi gibi
Gönülde değil cigaramın ucunda tütmeli,
Söz; yanında istemez bile
Meze niyetine kızaramamış bir dilim şeftali...
ahmet haluk başaklar
22.3.2009
“Kızarmayı bekleyen şeftali..."
not: Diğer yazılarıma, yandaki GÜNCELERİN TÜMÜ bölümünden yıllık/aylık/tek tek ulaşabilir, YAHOO360 ARSIVI bölümünden yayınlanmış eski günceleri okuyabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder