gibi

Üç gün arayla annemin yanına gittiklerinden, bana 60 yılının henüz başlamadığı bir kış gecesi; cümbüşün tellerinden, onların seslerinden, rakınının beyaz buğusu kaplamış çıra kokusu saçan sobalı bir odada bu şarkıyı ilk kez dinlediğim o anı kaldı aklımda, ikisini yanyana pembe badanalı bir duvarın önünde otururlarken en eskisinden hatırladığım.
Bu nedenle, bana da zaruretten bir kez daha aşağıdaki satırlarla onlara güle güle demek düştü... Yolları açık olsun... 

"Haa, Anneme yolladığım selamımı söylemeyi unutmazsınız, di mi ?..."
Sefere yeni çıkan Dayılarıma... Hasretle, Hüzünle, Sevgiyle...

Hani yaz güneşi altında

Birden yanağa rüzgarın değmesi gibi,

Sonra akşam yorgunluğunda kestirilirken

Aniden sıçrayıp uyanmak gibi,

Hani ağustos böceklerinin beklenmedik anda

Hep birlikte susmaları

Ve yeniden

Hep birlikte cırlamayı sürdürmeleri gibi,

Hani masmavi gökyüzünde

Gözle görülmeyen buluttan

Üç damla yağmurun başa düşmesi gibi,

Hani kalabalığın ulu orta yerinde yaşanan komikliği

Tek başına fark edip

Üstelik yetmezmişcesine

Bir de kendini tutamayıp

Dolgun ve diri bir kahkahayı patlatma cesareti gibi,

Hani yanlış çalınmış bir kapı zili,

Yanlış aranmış bir telefon görüşmesi sonrasında

“Keşke doğru olsaydı” denilmişliğin pişmanlığı gibi,

Peşrevsiz, hazırlıksız üzülmenin

Umarsızlığında yakalayıverir

Birden bire duyulan

O en çok sevdiklerinin

Bir daha hiç geri gelmeyecek gidişleri.

O an canın yandığı sanılır,

Öyle ki;

Ovuşturulunca, öpülünce geçecekmiş gibi.

Bir teknenin iskeleye kıçtan yanaşırken

Suya demir atması gibi,

Mehtabın bulutun arkasından çıkması gibi,

Rüzgarın bir an durup

Tentelerin çırpınmasına ara vermesi gibi,

Ismarlanmış bir bardak demli çayın

Tevekkül içinde önüne konması gibi,

Tepelerden yuvarlanan taşın

Yamacın orta yerinde durması gibi,

Yanan bir sigaranın ateşini

Kayalara çarpan dalgalardan sıçrayan

Su damlasının söndürmesi gibi,

Bir kitabın,

Son sayfasının son cümlesini de okuduktan sonra

Gözlerin uzaklara dalıp

Elin arka kapağa abanmış yemin eder gibi

Durup yaşamı bir düşünebilmeli.

Yaşayan her görüntü,

Yaşanan her duygu

Önce bir duvara çarpmalı

Sonra yağmalı zerreler beynin kıvrımlarına…

Buharlaşmadan.

Kaldığın yerden devam edebilmeli

Adeta hiçbir şey olmamışlığın aldırmazlığında.

İçinde yeniden bir bir birleşmeli

Bir bulmacanın parçaları gibi.

Beyindekiler kelimelere,

Kelimeler görüntülere dönüşmeli

Yaşamın bağında yetiştirdiğin her düşünce

Bir kav olmalı beynin loş mahzenlerinin

Ilık ve kırmızı deminde…

ahmet haluk başaklar

8/15.8.2003-Bodrum
“Uğurlamanın zorluğu”

“Balık Tutan Şaşı Kedi Sokağı – Mavi”

not: Diğer yazılarıma, yandaki GÜNCELERİN TÜMÜ bölümünden yıllık/aylık/tek tek ulaşabilir, YAHOO360 ARSIVI bölümünden yayınlanmış eski günceleri okuyabilirsiniz.