4 ağustos günkü güncemde sizinle, geçen yüzyılda yazdığım, ilk kitabımdan bir öyküyü paylaşmıştım.
Bugün
Olimpiyatları seyrettiğim kanalda yayınlanan bir reklamla karşılaştığımda, adeta
bu öykünün ilk bölümünü yaşadım. Ve sonunda bulduğum bu 40 saniyelik reklam
filmini, defalarca seyrettim. Yazılanlar görselleştirilmiş olsa, bu
kadar yazana yakın ve sıcak gelebileceğini düşündüm.
Ancak
aynı çalma listesine bağlı sıradan diğer görsele geçip de, bu fimin
yapım aşamasının kısaca anlatıldığı bölüm başladığında, öykünün ikinci
bölümünün farklı sürümüyle örtüşmesini hayretle izledim. Sanırım bir tatlı tesadüf. Tabii
ki bütün bu içine düştüğüm durumun benim için ne ifade ettiği, öykünün
"bakalım bizim deli oğlan ne yazmış bugün, neler saçmalamış..."
denmeksizin okunabilmişse anlaşılabileceği kuşkusuz. Kısaca; farklı
mekanlardaki yaşamların, kültür, din, dil, dünya görüşü, alışkanlıklar,
tutkular, saplantılar farklılık gösterse de, duygular değişmeksizin "insan her zaman insandır..."a gelip
dayanması konusu, yakaladığımı zannettiğim kıspetin paçası olduğu
noktasına taşıdı beni. Bir tuhaf mutluluk, yaşarken hissettiklerim. Ya da tüm
özetlemeye çabaladıklarım, anlaşılmazlığından yakasını bir türlü
kurtaramayıp anlatılamamışsa, ha çarşamba ha perşembe fark etmez,
"bakalım bizim deli oğlan ne yazmış bugün, neler saçmalamış..."ın devamı
anlamından öteye geçemeyecektir; duvarına sırtımı dayadığım yel
değirmenlerinin gölgesinde şekerleme yaparken, Rozinante'yi, Sancho
Pança'yı, güzeller güzeli Dulsine'yi bekleyen Don Kişot'tan beş kuruşluk farkım
olmaksızın.
Eğer
ki, "haydaaa!" diyerek aynı kıspet paçasının yakalandığını
görebildiyseniz; öykünün benim olmadığını anlamışsınızdır. Zira öyküyü
yazan kalem yaşam. Bense yalnızca; zaman, mekan içinde yakalayabildiğim yaşamın
terelmiş parçalarını sabitleyebilmek, duvarıma asabilmek, kaçmasın diye tasmalamak
adına matbulaşsın diye yazıya döküyorum.
Sevgilerimle...
ahb
not: Diğer yazılarıma, yandaki GÜNCELERİN TÜMÜ bölümünden yıllık/aylık/tek tek ulaşıp okuyabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder