Bir Aptallık Oyunu

Erdemler;

Ne zamanki, iyi niyet çıtasını devirmeden

Üzerinden aşar,

Niyet o an;

Pılısını pırtısını toplayıp

Kalkıp gidesi gelir,

Ardına bile bakmadan.

Geriye;

Kralın çıplaklığındaki gerçeklikte,

Yürek yaralayamayacak güzellikte,

Keçinin direncinde,

Katırın gücünde,

Kıvamı bir kulakmemesi diriliğinde,

Üstüne bir bardak su içirtmeyen bal tadında,

Yanaktan yaş süzültmeyen acılığında,

Şarabın burukluğunda,

İğdenin kekreliğinde,

Kavağın eğriliğinde,

Derenin çoşkunluğunda,

Sıpanın oyunculuğunda,

Mehtabın durgunluğunda,

Yakamozların suskunluğunda,…

Yalın bir “iyi” kalır fincanındaki telvesinde,

O da herkese bir ömür boyu yetercesine,

Gerisi,

Erdemleri dil üstünde kaydırmaca.

Üstelik istenirse;

    Bir tükürüşte kurtulunur,

         Bir yutkunuşta da yeniden dile dolanır

              Kimseler farketmese de,

                   Ancak eller ve ayaklar

                        Sahnelenen dil sahtekarlıklarının

                             Bitmeyen perdesinin nafile seyrinde.

                                                                   ahb

                                                                          15.1.2004/22:30

                                                                      “bir aptallık oyunu”

                                                                "Balık Tutan Şaşı Kedi Sokağı - Kırmızı"

not: Diğer yazılarıma, yandaki GÜNCELERİN TÜMÜ bölümünden yıllık/aylık/tek tek ulaşıp okuyabilirsiniz.